کد مطلب:280069 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:543
مهدی و حکومتش
(بحار ج 52 ص 157 و اثبات الهداة ج 3 ص 445):
عن مفضل بن عمر قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: لصاحب هذا الامر غیبتان: احدیهما یرجع منها الی اهله و الاخری یقال: هلك فی ای واد سلك، قلت: كیف یصنع اذا كان كذلك؟ قال: اذا دعاها مدع فاسئلوه عن اشیاء یجیب فیها مثله.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: برای صاحب الامر (ع) دو غیبت باشد در یكی از آنها باید رجوع شود به اهلش (منظور سفراء اربعه هستند) و در غیبت دویم گفته شود: هلاك شده در كدام وادی قرار و سلوك دارد من عرض كردم در اینصورت چه باید كرد؟ فرمود: اگر كسی ادعای مهدویت كند مسائل گوناگون را از او بپرسید كه در آن مسائل مثل او پاسخ دهد.
(بحار ج 52 ص 320 و اثبات الهداة ج 3 ص 447):
عن ابی عبیدة الحذاء عن ابی عبدالله (ع) فی حدیث قال: اذا قام قائم آل محمد حكم بحكم داود و سلیمان لا یسأل بینة.
بنقل از ابوعبیدة حذاء از امام صادق (ع) كه در ضمن حدیثی فرمود: وقتی كه قائم آل محمد (ع) فرماید مانند داود و سلیمان علیهاالسلام حكم كند و بینه و شاهد نمی خواهد.
[ صفحه 313]
(اثبات الهداة ج 3 ص 539):
عن زرارة عن ابی جعفر (ع) قال: قلت له: رجل من الصالحین سمه لی، ارید القائم (ع) فقال: اسمه اسمی فقلت: ایسیر بسیرة محمد (ص)؟ فقال: هیهات هیهات یا زرارة ما یسیر بسیرته فقال: ان رسول الله (ص) سار فی امته بالمن یتألف الناس و القائم (ع) بسیر فیهم بالقتل، بذلك امر فی الكتاب الذی معه ان یسیر بالقتل و لا یستتیب احدا ویل لمن ناواه.
بنقل از زراره (رض) گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض كردم یكی از مردان صالح و شایسته را برای من نام ببر و مقصود من قائم (ع) بود فرمود: اسم او اسم من است «م ح م د» عرض كردم: آیا سیره و روش او چون سیره و روش حضرت رسول اكرم (ص) باشد؟ فرمود: هرگز هرگز ای زرارة سیره و روش آن حضرت را ندارد. همانا رسول خدا (ص) در امت خود روش منت و تألیف داشته باشد و قائم (ع) و همراهانش به موجب مكتوبی كه همراه دارد باید روش كشتار داشته باشد و از كسی توبه هم نمی خواهد وای بر كسی كه با او ستیزه و مخالفت كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 540):
عن ابی بصیر (ره) قال: قال ابوجعفر (ع): یقوم القائم بكتاب جدید و امر جدید و قضاء جدید علی العرب شدید لیس شأنه الا السیف لا یستتیب احدا، و لا تأخذه فی الله لومة لائم.
بنقل از ابی بصیر (ره) گفت: امام باقر (ع) فرمود: قائم (ع) قیام می كند با كتاب تازه و امر تازه و حكومت تازه كه بر عرب سخت می گیرد كارش جز شمشیر چیز دگری نیست و كسی را وادار به توبه نمی كند و در راه اجراء حكم خدا ملامت هیچ ملامت گری او را باز نمی دارد.
(بحار ج 12 ص 320):
عن الحسن بن طریف قال: كتبت الی ابی محمد العسكری (ع) اسأله عن القائم اذا قام بم یقضی بین الناس؟ و اردت ان أسأله عن شیی لحمی الربع فاغفلت ذكر الحمی فجاء الجواب: سألت عن الامام فاذا قام یقضی بین الناس بعلمه كقضاء داود (ع) لا یسأل البینة.
[ صفحه 314]
بنقل از حسن بن طریف گفت: به خدمت حضرت امام ابی محمد حسن عسكری (ع) نامه نوشتم و درباره ی اینكه قائم (ع) چون قیام فرماید در میان مردم چگونه حكومت و قضاوت می كند و من می خواستم در باب تب ربع پرستش كنم ولی غفلت كردم. جواب رسید: كه درباره ی امام (ع) پرسیده ای كه چگونه قضاوت وحكومت می كند او به علم خود عمل كند و قضاوت او چون قضاوت داود (ع) است و شاهد و بینه نمی طلبد.
(بحار ج 52 ص 323):
عن ابی هاشم الجعفری قال: كنت عند ابی محمد (ص) فقال: اذا قام القائم امر بهدم المنار و المقاصیر التی فی المساجد، فقلت فی نفسی: لای معنی هذا؟ فأقبل علی فقال: معنی هذا انها محدثة مبتدعة لم یبنها نبی و لا حجة.
بنقل از ابی هاشم جعفری گفت: در محضر امام حسن عسكری (ع) بودم فرمود: چون قائم (ع) قیام فرماید فرمان به تخریب و ریختن تمام مناره ها و مقصوره همه مساجد می دهد من پیش خوف گفتم این عمل چه سودی دارد؟ حضرت رو بمن كرد و فرمود: این بدین معنی باشد كه مناره ها و مقصوره ها امری تازه و بدعتی است كه هیچ پیغمبر (ص) و حجتی (ع) آن را نساخته است.
(وسائل الشیعه ج 18 ص 198):
عن ابان قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: لا تذهب الدنیا حتی یخرج رجل منی یحكم بحكومة آل داود و لا یسأل بینة، یعطی كل نفس حقها.
بنقل از ابان گفت: از امام صادق (ع) می فرمود: دنیا سپری نمی گردد تا مردی از من خروج كند و به حكومت آل داود (ع) حكومت نماید و از كسی شاهد وبینه نطلبد و حق هر ذی حقی را به وی رساند.
(بحار ج 52 ص 321):
عن الحسین بن خالد قال: قال علی بن موسی الرضا (ع): لا دین لمن لا ورع له، و لا ایمان لا تقیة له ان اكرمكم عندالله عزوجل اعملكم بالتقیة قبل خروج قائمنا فمن تركها قبل خروج قائمنا فلیس منا. فقیل له: یابن رسول الله و من القائم منكم اهل البیت؟ قال: الرابع من ولدی ابن سیدة الاماء یطهر الله به الارض من كل جور،
[ صفحه 315]
و یقدسها من كل ظلم و هو الذی یشك الناس فی ولادته، و هو صاحب الغیبة قبل خروجه، فاذا خرج اشرقت الارض بنور ربها، و وضع میزان العدل بین الناس فلا یظلم احد احدا. و هو الذی تطوی له الارض، و لا یكون له ظل و هو الذی ینادی مناد من السماء باسمه، یسمعه جمیع اهل الارض بالدعاء الیه، یقول: الا ان حجة الله قد ظهر عند بیت الله فاتبعوه، فان الحق معه و فیه و هو قول الله عزوجل: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین».
بنقل از حسین بن خالد گفت: حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) فرمود: كسی كه ورع و پارسائی ندارد دین ندارد و كسی كه تقیه ندارد ایمان ندارد همانا گرامی ترین شما در پیشگاه خدای عزوجل كسی كه پیش از خروج قائم ما (ع) بیشتر عمل به تقیه كند و آن كسی كه قبل از خروج قائم ما تقیه را ترك گوید از ما نیست. به حضرت عرض شد: یابن رسول الله (ص) و قائم از شما اهل بیت (ع) كیست؟ فرمود: چهارمین فرزند من فرزند سرور كنیزان كه بوسیله او زمین را از همه ستمها و ظلمها پاك كند و كسی است كه مردم در ولادت او به شك و تردید خواهند بود و او پیش از خروج دارای غیبت باشد و چون خروج كند زمین به نور پروردگارش روشن و درخشان گردد. و ترازوی عدل در میان مردم گذارده شود در نتیجه كسی به كسی ستم نتواند كرد. و او است آن كس كه زمین برای او درنوردیده شود و او را سایه نباشد و او است آنكس كه از آسمان منادی بنام او نداء كند به قسمی كه همه ی مردم زمین دعوت بسوی او را بشنوند كه هان كه حجت خدا در جوار بیت الله ظاهر شد پس پیروی او كنید زیرا حق با او و در او است و این است تفسیر فرمان خدای عزوجل: «اگر بخواهیم نازل می كنیم برایشان از آسمان آیت و علامتی را كه گردنهای همه برای او فروتنی كنند».
(بحار ج 52 ص 325):
عن ابان بن تغلب قال: قال ابوعبدالله (ع): دمان فی الاسلام حلال من الله عزوجل لا یقضی فیهما احد بحكم الله عزوجل حتی یبعث الله القائم من اهل البیت فیحكم فیهما بحكم الله عزوجل لا یرید فیه بینة: الزانی المحصن یرجمه. و مانع الزكاة یضرب رقبته.
[ صفحه 316]
بنقل از ابان بن تغلب گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: دو خون در اسلام از سوی خدای عزوجل حلال اعلام شده كه كسی به حكم خدای عزوجل در آن دو خون قضاوتی نتواند كرد تا خدای تعالی قائم اهل بیت (ع) را مبعوث فرماید و او در آن او حكم خدا را اجراء خواهد فرمود و بینه و شاهد هم نخواهد خواست. مرد زناكار محصن (دارای همسر) كه رجمش می كند و مانع زكوة كه گردنش را می زند.
[ صفحه 317]
عن مفضل بن عمر قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: لصاحب هذا الامر غیبتان: احدیهما یرجع منها الی اهله و الاخری یقال: هلك فی ای واد سلك، قلت: كیف یصنع اذا كان كذلك؟ قال: اذا دعاها مدع فاسئلوه عن اشیاء یجیب فیها مثله.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: برای صاحب الامر (ع) دو غیبت باشد در یكی از آنها باید رجوع شود به اهلش (منظور سفراء اربعه هستند) و در غیبت دویم گفته شود: هلاك شده در كدام وادی قرار و سلوك دارد من عرض كردم در اینصورت چه باید كرد؟ فرمود: اگر كسی ادعای مهدویت كند مسائل گوناگون را از او بپرسید كه در آن مسائل مثل او پاسخ دهد.
(بحار ج 52 ص 320 و اثبات الهداة ج 3 ص 447):
عن ابی عبیدة الحذاء عن ابی عبدالله (ع) فی حدیث قال: اذا قام قائم آل محمد حكم بحكم داود و سلیمان لا یسأل بینة.
بنقل از ابوعبیدة حذاء از امام صادق (ع) كه در ضمن حدیثی فرمود: وقتی كه قائم آل محمد (ع) فرماید مانند داود و سلیمان علیهاالسلام حكم كند و بینه و شاهد نمی خواهد.
[ صفحه 313]
(اثبات الهداة ج 3 ص 539):
عن زرارة عن ابی جعفر (ع) قال: قلت له: رجل من الصالحین سمه لی، ارید القائم (ع) فقال: اسمه اسمی فقلت: ایسیر بسیرة محمد (ص)؟ فقال: هیهات هیهات یا زرارة ما یسیر بسیرته فقال: ان رسول الله (ص) سار فی امته بالمن یتألف الناس و القائم (ع) بسیر فیهم بالقتل، بذلك امر فی الكتاب الذی معه ان یسیر بالقتل و لا یستتیب احدا ویل لمن ناواه.
بنقل از زراره (رض) گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض كردم یكی از مردان صالح و شایسته را برای من نام ببر و مقصود من قائم (ع) بود فرمود: اسم او اسم من است «م ح م د» عرض كردم: آیا سیره و روش او چون سیره و روش حضرت رسول اكرم (ص) باشد؟ فرمود: هرگز هرگز ای زرارة سیره و روش آن حضرت را ندارد. همانا رسول خدا (ص) در امت خود روش منت و تألیف داشته باشد و قائم (ع) و همراهانش به موجب مكتوبی كه همراه دارد باید روش كشتار داشته باشد و از كسی توبه هم نمی خواهد وای بر كسی كه با او ستیزه و مخالفت كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 540):
عن ابی بصیر (ره) قال: قال ابوجعفر (ع): یقوم القائم بكتاب جدید و امر جدید و قضاء جدید علی العرب شدید لیس شأنه الا السیف لا یستتیب احدا، و لا تأخذه فی الله لومة لائم.
بنقل از ابی بصیر (ره) گفت: امام باقر (ع) فرمود: قائم (ع) قیام می كند با كتاب تازه و امر تازه و حكومت تازه كه بر عرب سخت می گیرد كارش جز شمشیر چیز دگری نیست و كسی را وادار به توبه نمی كند و در راه اجراء حكم خدا ملامت هیچ ملامت گری او را باز نمی دارد.
(بحار ج 12 ص 320):
عن الحسن بن طریف قال: كتبت الی ابی محمد العسكری (ع) اسأله عن القائم اذا قام بم یقضی بین الناس؟ و اردت ان أسأله عن شیی لحمی الربع فاغفلت ذكر الحمی فجاء الجواب: سألت عن الامام فاذا قام یقضی بین الناس بعلمه كقضاء داود (ع) لا یسأل البینة.
[ صفحه 314]
بنقل از حسن بن طریف گفت: به خدمت حضرت امام ابی محمد حسن عسكری (ع) نامه نوشتم و درباره ی اینكه قائم (ع) چون قیام فرماید در میان مردم چگونه حكومت و قضاوت می كند و من می خواستم در باب تب ربع پرستش كنم ولی غفلت كردم. جواب رسید: كه درباره ی امام (ع) پرسیده ای كه چگونه قضاوت وحكومت می كند او به علم خود عمل كند و قضاوت او چون قضاوت داود (ع) است و شاهد و بینه نمی طلبد.
(بحار ج 52 ص 323):
عن ابی هاشم الجعفری قال: كنت عند ابی محمد (ص) فقال: اذا قام القائم امر بهدم المنار و المقاصیر التی فی المساجد، فقلت فی نفسی: لای معنی هذا؟ فأقبل علی فقال: معنی هذا انها محدثة مبتدعة لم یبنها نبی و لا حجة.
بنقل از ابی هاشم جعفری گفت: در محضر امام حسن عسكری (ع) بودم فرمود: چون قائم (ع) قیام فرماید فرمان به تخریب و ریختن تمام مناره ها و مقصوره همه مساجد می دهد من پیش خوف گفتم این عمل چه سودی دارد؟ حضرت رو بمن كرد و فرمود: این بدین معنی باشد كه مناره ها و مقصوره ها امری تازه و بدعتی است كه هیچ پیغمبر (ص) و حجتی (ع) آن را نساخته است.
(وسائل الشیعه ج 18 ص 198):
عن ابان قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: لا تذهب الدنیا حتی یخرج رجل منی یحكم بحكومة آل داود و لا یسأل بینة، یعطی كل نفس حقها.
بنقل از ابان گفت: از امام صادق (ع) می فرمود: دنیا سپری نمی گردد تا مردی از من خروج كند و به حكومت آل داود (ع) حكومت نماید و از كسی شاهد وبینه نطلبد و حق هر ذی حقی را به وی رساند.
(بحار ج 52 ص 321):
عن الحسین بن خالد قال: قال علی بن موسی الرضا (ع): لا دین لمن لا ورع له، و لا ایمان لا تقیة له ان اكرمكم عندالله عزوجل اعملكم بالتقیة قبل خروج قائمنا فمن تركها قبل خروج قائمنا فلیس منا. فقیل له: یابن رسول الله و من القائم منكم اهل البیت؟ قال: الرابع من ولدی ابن سیدة الاماء یطهر الله به الارض من كل جور،
[ صفحه 315]
و یقدسها من كل ظلم و هو الذی یشك الناس فی ولادته، و هو صاحب الغیبة قبل خروجه، فاذا خرج اشرقت الارض بنور ربها، و وضع میزان العدل بین الناس فلا یظلم احد احدا. و هو الذی تطوی له الارض، و لا یكون له ظل و هو الذی ینادی مناد من السماء باسمه، یسمعه جمیع اهل الارض بالدعاء الیه، یقول: الا ان حجة الله قد ظهر عند بیت الله فاتبعوه، فان الحق معه و فیه و هو قول الله عزوجل: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین».
بنقل از حسین بن خالد گفت: حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) فرمود: كسی كه ورع و پارسائی ندارد دین ندارد و كسی كه تقیه ندارد ایمان ندارد همانا گرامی ترین شما در پیشگاه خدای عزوجل كسی كه پیش از خروج قائم ما (ع) بیشتر عمل به تقیه كند و آن كسی كه قبل از خروج قائم ما تقیه را ترك گوید از ما نیست. به حضرت عرض شد: یابن رسول الله (ص) و قائم از شما اهل بیت (ع) كیست؟ فرمود: چهارمین فرزند من فرزند سرور كنیزان كه بوسیله او زمین را از همه ستمها و ظلمها پاك كند و كسی است كه مردم در ولادت او به شك و تردید خواهند بود و او پیش از خروج دارای غیبت باشد و چون خروج كند زمین به نور پروردگارش روشن و درخشان گردد. و ترازوی عدل در میان مردم گذارده شود در نتیجه كسی به كسی ستم نتواند كرد. و او است آن كس كه زمین برای او درنوردیده شود و او را سایه نباشد و او است آنكس كه از آسمان منادی بنام او نداء كند به قسمی كه همه ی مردم زمین دعوت بسوی او را بشنوند كه هان كه حجت خدا در جوار بیت الله ظاهر شد پس پیروی او كنید زیرا حق با او و در او است و این است تفسیر فرمان خدای عزوجل: «اگر بخواهیم نازل می كنیم برایشان از آسمان آیت و علامتی را كه گردنهای همه برای او فروتنی كنند».
(بحار ج 52 ص 325):
عن ابان بن تغلب قال: قال ابوعبدالله (ع): دمان فی الاسلام حلال من الله عزوجل لا یقضی فیهما احد بحكم الله عزوجل حتی یبعث الله القائم من اهل البیت فیحكم فیهما بحكم الله عزوجل لا یرید فیه بینة: الزانی المحصن یرجمه. و مانع الزكاة یضرب رقبته.
[ صفحه 316]
بنقل از ابان بن تغلب گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: دو خون در اسلام از سوی خدای عزوجل حلال اعلام شده كه كسی به حكم خدای عزوجل در آن دو خون قضاوتی نتواند كرد تا خدای تعالی قائم اهل بیت (ع) را مبعوث فرماید و او در آن او حكم خدا را اجراء خواهد فرمود و بینه و شاهد هم نخواهد خواست. مرد زناكار محصن (دارای همسر) كه رجمش می كند و مانع زكوة كه گردنش را می زند.
[ صفحه 317]